BARDZO SERDECZNIE DZIĘKUJEMY RODZICOM ZA ŻYCZENIA I KWIATY Z OKAZJI DNIA KOBIET.
DYREKTOR I PRACOWNICY PRZEDSZKOLA
......................................................................................................................................
..............................................................................................................................
PO RAZ PIERWSZY W PRZEDSZKOLU
Przedszkole, to pierwsze ważne ogniwo w procesie edukacji. Trzylatek przekraczając po raz pierwszy próg placówki przedszkolnej rozpoczyna nowy etap swojego rozwoju. Moment ten należy do najbardziej trudnych i znaczących w jego życiu. Dla wielu dzieci oznacza on pierwsze kontakty z dużą grupą rówieśników, rozstanie się z najbliższymi osobami, zaistnienie i funkcjonowanie w nowym środowisku. Nowe środowisko, jakie otacza dziecko, które po raz pierwszy przekracza próg placówki przedszkolnej, przysparza mu wiele trosk i trudności. Może powodować poczucie zagubienia, wywołać negatywne emocje. Dlatego ważne jest, by dziecko poznało nowe otoczenie w poczuciu bezpieczeństwa, w obecności najbliższej mu osoby. Jest to również duże przeżycie dla Was rodziców oraz samych nauczycielek. Na początku roku przedszkolnego płaczą zarówno dzieci, jak i ich rodzice. Dzieci z powodu rozstania z mamą, a rodzice, bo muszą zostawić zapłakanego, przestraszonego malucha w obcym otoczeniu. Należy pamiętać, że takie odczucia są u dziecka jak najbardziej naturalne i należy dać maluchowi czas na przystosowanie się do nowej sytuacji.
Kilka wskazówek dla Rodziców
o Przyjść z dzieckiem do przedszkola trochę wcześniej aby uniknąć pośpiechu, niech wejście do przedszkola będzie raczej miłym spacerem, a nie wyścigiem.
o Nie przeciągać nadmiernie pożegnania w szatni. Powinno wyglądać tak jak rozstanie w innych sytuacjach (nie wracać, nie płakać, nie przytulać inaczej niż dotychczas). Odprowadzić dziecko do sali i zostawić pod opieką nauczycielki.
o Dać dziecku jego ulubioną przytulankę dzięki której łatwiej będzie przeżyć rozstanie z rodzicami oraz czas odpoczynku w przedszkolu;
o Nie określać godziny przyjścia tylko raczej wydarzenie, po którym to nastąpi (po spaniu, po podwieczorku itp.).
o Nie zmuszać dziecka aby zaraz po przyjściu opowiadało o przedszkolu, to powoduje niepotrzebny stres. Dziecko samo będzie wiedziało kiedy może podzielić się swoimi przeżyciami.
o Po przyjściu z przedszkola poświęcać dziecku możliwie dużo czasu, rekompensując mu rozstanie.
o Pamiętać , że na początku nie jest najważniejsze żeby jadło lub bawiło się fantastycznie albo spało wzorowo. To ciężki okres i najważniejsze żeby dziecko przyzwyczaiło się do rozstania z domem.
o Zaufać nauczycielkom w przedszkolu.
Co dajemy dziecku do przedszkola
o luźne spodnie lub spódniczkę z gumką, bluza dresowa lub lekki sweterek;
o kurtka z suwakiem, który łatwo się zapina;
o ubrania z rozciągliwymi dekoltami;
o majtki, spodnie ,koszulkę na zmianę ,które należy pozostawić w worku w szatni;
o poduszka i poszewka na poduszkę, piżamka (wszystko podpisane imieniem i nazwiskiem dziecka);
o kapcie bez śliskiej podeszwy – najlepiej na rzepy (również podpisane);
o 100 sztuk chusteczek higienicznych (paczka);
o uśmiech na buzi i dobry humor!!!
Jak mogę pomóc dziecku w adaptacji do przedszkola?
Wiemy, że napięcie emocjonalne wywołane utratą bezpieczeństwa (rozstanie z rodzicami) w dużym stopniu dezorganizuje czynności poznawcze, obniża również sprawność motoryczną. Dziecko uczy się więc nowych zachowań w sytuacjach emocjonalnie trudnych. Jednocześnie przedszkole oczekuje aby dziecko choć w zadowalającym stopniu miało opanowane czynności samoobsługowe takie jak:
o samodzielne jedzenie łyżką i umiejętność gryzienia;
o mycie rąk mydłem i wycieranie ich;
o komunikowanie potrzeb fizjologicznych;
o czynności higieniczne przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych- umiejętność zdjęcia i podciągnięcia majteczek, korzystanie z papieru toaletowego;
o zdejmowanie i wkładanie podstawowych części garderoby;
o rozpoznawanie swoich rzeczy wśród innych;
o wycieranie nosa;
o znajomość swojego imienia i nazwiska.
Dziecko nabywa tych sprawności w rodzinie na skutek treningu. Prosimy więc o pomoc i ćwiczenia tych czynności. Zapewniamy, że mniej samodzielne dziecko nie zostanie pozostawione samo sobie, ale im bardziej jest ono samodzielne, tym mniej zależne jest od pomocy dorosłych.