Przedszkole Publiczne nr4 w Ozimku

Drodzy Rodzice,

 

wiosenne tygodnie to dobry czas, by wspólnie obserwować zmieniającą się przyrodę. Dlatego podziwiamy piękno łąki, zwracamy szczególną uwagę na jej mieszkańców i rośliny na niej rosnące. Wspólnie rozwiązujemy zagadki i układamy zdania o łące i stawie. Poznajemy etapy rozwoju żaby i motyla, a także zwyczaje kreta.

W otoczeniu i na ilustracjach wyszukujemy przedmioty, których nazwy rozpoczynają się głoską ł. Rysujemy po śladzie i w tunelu. Przeliczamy głoski w wyrazach.

Podczas zabaw matematycznych posługujemy się liczebnikiem głównym i porządkowym 9 oraz doskonalimy umiejętność dodawania, odejmowania różnych przedmiotów. Ćwiczymy rozpoznawanie i podawanie nazw figur geometrycznych. Używamy określeń: na, za, obok, pod, przed, z lewej / prawej strony, w prawym / lewym górnym / dolnym rogu itp.

Z różnych materiałów wykonujemy prace plastyczne.

Podczas zabaw robimy liczne ćwiczenia usprawniające koordynację ruchową, a także kształtujące prawidłową postawę ciała. Naśladujemy ruchy motyla

 

 

 Wycieczka na pobliską łąkę w celu obserwacji życia na łące (jeżeli to możliwe). Obserwacja roślin, zwierząt, słuchanie śpiewu ptaków.

 

„Niezapominajki to są kwiatki z bajki” – zabawa rytmiczna z tekstem wiersza

 Niezapominajki

i To są kwiatki z bajki!

 Rosną nad potoczkiem,

 Patrzą żabim oczkiem.

 Gdy się jedzie łódką,

 Śmieją się cichutko

 I szepcą mi skromnie:

„Nie zapomnij o mnie!”

 

R. pokazuje różne możliwości wypowiadania wersów, np.:

 Wolno, wolno, wolno, wolno, szybko, szybko.

Szybko, szybko, szybko, szybko, wolno, wolno.

 Wolno, wolno, szybko, szybko, wolno, wolno.

 

 Praca z ilustracją przedstawiającą wiosenną łąkę, WK-Tropicieli str.82-83-  porównanie z obrazem łąki z wycieczki.

 R. prosi, aby dziecko uważnie przyjrzało się ilustracji i powiedziało, jakie miejsce przedstawia. Następnie prosi, aby wymieniły te elementy ilustracji, które widziały na łące podczas wycieczki. WK- Tropicieli str.82-83

 

„ Łąka „– osłuchanie z piosenką, sł. Stanisław Karaszewski, muz. Tadeusz Strąk

 

 Na wiosennej łące tańczyły zające.

 Po trawie skakały, z łąką się witały.

 Witały ślimaka, motyla i szpaka, żabę,

 kreta, muchę, mrówkę i ropuchę.

 

 Ref.: Hej -ha, hej- ha, raz, dwa, trzy, z zajączkami zatańcz ty.

 

 Na wiosennej łące tańczyły zające.

Po trawie skakały, kwiatki oglądały.

Oglądały bratki, fiołki i bławatki

, mlecze i rumianek, przez calutki ranek.

 

 Ref.: Hej -ha, hej- ha, raz, dwa, trzy, z zajączkami zatańcz ty.

 

Aktywne słuchanie piosenki. Dzieci podczas słuchania piosenki spacerują i odbijają od podłogi piłkę.

 

 Praca z K4., 5 – kolorowanie tulipana według kodu. Zadanie dodatkowe – przeliczanie kwiatów; kolorowanie tych, których jest więcej.

 

„ Krecik” – słuchanie wiersza B. Formy.

 Jestem sobie mały krecik,

 chcę, by dzieci mnie poznały.

Bardzo miękkie mam futerko

, nim pokryty jestem cały.

 

Najśmieszniejsze moje łapki,

 ciągle ziemię wypychają.

 Silne, płaskie jak łopatki,

 zawsze w pracy pomagają.

 

Swoim ryjkiem bardzo lubię

 korytarzy drążyć wiele.

 Spulchniać zbite bryły ziemi,

 wiercić przejścia i tunele.

 

 Gdy na dworze silne mrozy,

 w miłej norce, wśród zapasów

 siedząc, marzę o przetrwaniu

 do wiosennych lepszych czasów.

 

 Rozmowa dotycząca treści wiersza: Jakie zwierzę jest bohaterem wiersza?; Gdzie ono mieszka?; Jak wygląda kret?; Co on robi?; Czym się żywi?.

 

 

 Rozwiązywanie zagadek Beaty Gawrońskiej dotyczących mieszkańców łąki:

 Na brzegu stawu żyją,

 z wieczora czy też z rana do wody dają nura,

 gdy słyszą krok bociana. (żaby)

 

Zbiera miód z kwiatów wśród łąk i pól.

 Kiedy użądli, sprawi ci ból. (pszczoła)

 

 Tu cytrynek, tam paź królowej,

 wszędzie piękne, kolorowe.

Lekko unoszą się nad łąką,

gdy tylko zaświeci słonko. (motyle)

 

 O nocleg nie prosi, wędrując po świecie,

bo swój domek nosi na własnym grzbiecie. (ślimak)

 

 Choć są bardzo małe, pracują wytrwale.

Zbierają nasionka, nie męczą się wcale. (mrówki)

 

 Powrócił do nas z dalekiej strony.

 Ma długie nogi i dziób czerwony. (bocian)

 

Lata nad łąką w czerwonej kapotce,

 a na tej kapotce jest kropka przy kropce. (biedronka)

 

 Zapewne znacie takiego konika,

 choć nie jest zegarkiem, jednak w trawie cyka. (konik polny)

 

 Praca z W- wycinanka – składanie i ozdabianie bociana. Dzieci kolorują bociana, trawę i kwiaty. Wypychają i składają ptaka, wypychają kwiaty. Przyklejają wszystkie elementy na białą kartkę i ozdabiają ją tak, by powstała łąka.

 

 „Tropimy głoskę ł” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dzieci wyszukują lub wymyślają przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się głoską ł.

Praca z K4., 8 – czytanie globalne, wyraz podstawowy: łapa. Wycinanie wyrazów i naklejanie we właściwych miejscach na obrazku przedstawiającym łąkę.

 Zadanie dodatkowe – słuchanie piosenki i rysowanie w tunelu

 

„ Nikt mnie więcej nie zobaczy” – słuchanie opowiadania W. Kozłowskiego czytanego przez R.

 

 Gąsienica uważała się za bardzo piękną i nie ominęła ani jednej kropli rosy, żeby się w niej nie przejrzeć.

– Ach, co to za uroda! – szeptała, oglądając ze wszystkich stron swój pospolity pyszczek i wyginając grzbiet, żeby popatrzeć na dwa złociste prążki.

 – Szkoda, że nikt nie zwraca na mnie uwagi! Aż raz zdarzyło się, że po łące chodziła dziewczynka i zbierała kwiaty. Gąsienica czym prędzej wypełzła na największy kwiatek.

 Dziewczynka spostrzegła ją i powiedziała:

 – Co to za brzydactwo!

 – Ach tak! – syknęła obrażona gąsienica. – Wobec tego nikt, nigdy, nigdzie, za nic na świecie, w żadnym wypadku i w żadnych okolicznościach więcej mnie nie zobaczy! Daję na to słowo honoru uczciwej gąsienicy! Skoro się dało słowo honoru – należy go dotrzymać, zwłaszcza kiedy się jest gąsienicą.

 I gąsienica wpełzła na drzewo. Z pnia na sęczek, z sęka na gałąź, z gałęzi na gałązkę. Wyciągnęła z pyszczka jedwabną niteczkę i zaczęła się nią owijać. Snuje się niteczka, owija gąsienicę raz, drugi, trzeci, dziesiąty, setny… i wreszcie gąsienica zniknęła w miękkim jedwabnym kokonie.

– Och, jaka jestem zmęczona! – westchnęła – ale owinęłam się znakomicie. W kokonie było ciepło… i nudno. Gąsienica ziewnęła raz, potem drugi i zasnęła. Mijał dzień za dniem. Letni wietrzyk kołysał gałązką, szeleściły cicho liście, a obrażona gąsienica spała i spała.

 Obudziła się wreszcie – widocznie słońce musiało mocno dogrzewać, bo w końcu upał był nieznośny.

– Muszę przewietrzyć trochę mój domek! – postanowiła i wyskrobała małe okienko w kokonie.

 – Ach, jak pięknie pachną kwiaty. – Gąsienica wychyliła się nieco. – Nikt mnie tu, wśród listków, nie zauważy, co mam sobie żałować powietrza – pomyślała.

 Wychyliła się jeszcze troszeczkę, znowu troszeczkę i… wypadła ze swojej kryjówki! Ale zamiast spaść z drzewa na ziemię, uniosła się do góry.

I nagle na tej samej łące zobaczyła tę samą dziewczynkę. Co za wstyd – pomyślała – że jestem brzydka, to nie moja wina, gorzej że teraz wszyscy będą mnie nazywać kłamczuchą.

 Dałam słowo honoru, że nikt mnie więcej nie zobaczy, i słowa nie dotrzymałam.

 – Hańba! – Zrozpaczona upadła na trawę. A wtedy nadbiegła dziewczynka i zawołała:

 – Ach, jaki piękny!

 – Czyżby to o mnie mowa? – szepnęła zdziwiona gąsienica. – Zdaje się, że o mnie. I wierz tu ludziom! Dziś mówią tak, a jutro zupełnie inaczej.

Na wszelki wypadek przejrzała się jednak w kropli rosy.

 – Cóż to takiego? – W lusterku był ktoś nieznajomy z długimi, bardzo długimi wąsami.

Wygięła grzbiet. Na grzbiecie znajdowały się dwa piękne, kolorowe skrzydła!

 – Patrzcie, patrzcie, stał się cud – jestem motylem! I kolorowy motylek poszybował wysoko nad łąką, bo przecież on nie dawał motylkowego słowa honoru, że nikt go nie ujrzy.

 

 Rozmowa dotycząca treści opowiadania: Kto jest głównym bohaterem opowiadania?; Kogo spotkała gąsienica?; Dlaczego gąsienica obraziła się na dziewczynkę?; W co przeobraziła się gąsienica?.

 

 „Taniec motyli” – zabawa muzyczno-ruchowa ekspresyjna. Dziecko-motyl tańczy zgodnie z podaną melodią (propozycja: Cztery pory roku. Wiosna Antonia Vivaldiego). Do tańca można wykorzystać chusty, szarfy bądź gazety (jako skrzydła motyla).

 

 Praca z ZG, 48 – rysowanie owadów z użyciem lusterek. Kolorowanie obrazków.

 

 „Motyl” – praca plastyczno-techniczna. Dzieci odrysowują szablon motyla, wycinają go, następnie składają pionowo na pół. Na jedną połówkę nakładają farbę w różnych kolorach. Następnie składają i odciskają wzór na drugiej połowie

 

 „Żaba” – historyjka obrazkowa z K4., 8. Zadaniem dzieci jest wycięcie obrazków, ułożenie ich w odpowiedniej kolejności, naklejenie we właściwych miejscach oraz opowiedzenie ich treści – omówienie etapów rozwoju żaby

 

 „Na wiosennej łące” – zabawa ruchowa. R. opowiada historię, a dziecko za pomocą gestów, ruchów i wyrazów dźwiękonaśladowczych próbuje odwzorować jej treść.

 Jest piękna pogoda, świeci słonko.

 Wszyscy mieszkańcy łąki już wstali i wzięli się do pracy.

 Mrówki budują swoje miasto, zajączki skaczą po łące: kic, kic.

 Żabki pływają w jeziorze i kumkają: kum, kum.

 Ptaszki wysoko fruwają po niebie.

 Bocian dostojnie kroczy, klekocząc: kle, kle.

 Nagle powiał wiatr, trawy i kwiaty kołyszą się na wietrze: szu, szu, szu.

Zaczął padać majowy deszczyk: kap, kap, kap.

 Wszystkie zwierzątka chowają się do swoich domków.

 Zabawy słownikowe – układanie zdań z podanymi przez R. wyrazami o tematyce związanej z łąką. Rozwijanie prostych zdań i równoważników zdań.

 

 „Masażyk” – zabawa relaksacyjna. Dziecko lub rodzic siedzą zwróceni do siebie tyłem. Recytują wiersz Beaty Gawrońskiej i wykonują ruchy na plecach. Po każdej recytacji następuje zmiana kierunku siedzenia (obrót o 180°).

 Chodzą dzieci na wycieczki,     Przesuwanie całych dłoni z góry na dół.

 zakładają sandałeczki,               Wędrowanie dłońmi złożonymi w pięść z dołu do góry.

 panie za to szpileczki,                 Uderzanie palcem wskazującym po całych plecach.

 a koniki – podkóweczki.        Pukanie opuszkami wszystkich pięciu palców jednocześnie od linii       kręgosłupa na zewnątrz.

 

 Praca z KP4., 6 – opowiadanie o obrazku przedstawiającym łąkę. Wskazywanie zwierząt, które skaczą, latają i pełzają. Podawanie ich nazw. Rysowanie kresek odpowiadających liczbie poszczególnych elementów na obrazku. Kolorowanie obrazka- utrwalenie kierunków na kartce (druga strona KP nr6).

 

„Gimnastyka buzi i języka” – ćwiczenia oddechowe.

1)      Mówienie na wydechu – dzieci nabierają powietrza nosem, a następnie wypowiadają wyliczankę: Niezapominajki to są kwiaty z bajki! Rosną nad potoczkiem, patrzą żabim oczkiem.

 

2) Ćwiczenia ortofoniczne: brr, bzy.

 

 3) Ćwiczenia języka: wysuwanie języka do przodu – język wąski i szeroki; liczenie językiem dolnych i górnych zębów; zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka języka; ćwiczenia szybkiego wymawiania zgłosek tr i br.